220
Af d' Cudwigsboh hi g'wack'lt.
Derwischt ah drinna nu a Luch,
Und is nau mit'n letzt'n Zug
Nachts glückli hö ohkumma.
Oeitz treibtsn ham mit aller G'walt,
Sei Kupf werd immer schwerer
Und höllt vur Brand öditz für an Wald
Die Christbäum af'm Plerrer.
Er b'sinnt si wull, wou er öitz is?
Doch draf gibt's ihn an Fetzein Riß
Und haut sei G'wiehr scharf g'lod'n.
—9
14
—V
J
soß⸗e
Jer
*
6
A fremd's Revier, — doch dös is Worscht!
Der Feldmann jogt scho drinnal —
Nau haut er halt den Wald durchforscht,
Allah, ös is nix z'finna;
Er sicht kan Räihbuk, sicht ka Gaaß,
Ka Schnepf'n und ka sunstigs G'schmaaß,
Jal! nit ahmoal an Treiber!
Doch wöi er as den Wald kummt 'raus,
Dau merkt er doch den Fsöhler;
Er brummt: „Geitz kenn ih mih scho aus,
Der Auerbachers-Köhler!
Wenn ner dau drinna nit der Wierth
Vo dera Jagd vielleicht derfiehrt;
Ih schäm' mih ner von Justus!“
Doch der haut den scho lang betracht',
Sagt: „Freund mit dein Mords Aff'n,
Wos haust denn du in spöter Nachit
Dau in döi Christbäum' z'schaff'n ?“ — —
„Ja, sagt der draf, „dös wär' wos feins,
Sur Privoatjägdla dös wär' meins!
Doch gell, halt fei dein' Schnoab'lI!“
—