— — 
138 
òoò 
44. Der kluge Stadur. 
Moh beles'n und derfoahr'n, 
K Er wohnt on Hulzmark draus, 
Der haut an recht'n g'scheidt'n Stoarn 
Scho länga in sein Haus; 
Die Flüg'l woarn na all zwa g'tutzt, 
Er woar ganz zoahm ahfzug'n; 
Haut 'naus zon offna Fensta gutzt 
Und is ganz frei rumg'flug'n. — 
Sei besta Freundi woar die Katz', 
Döi Freundschaft kröigt ka Cuch! 
Er b'handlt sie als wöi sein Schatz, 
Sie fress'n as an Crug. — 
Wenn er ihr af'm Buckl hupft, 
Spitzt blaus die Katz af d' Häih, 
Nau haut s' 'n mit die Pfäitschla g'stupft; 
KRahns thout in Undern wäihl — — 
Doch haut in Haus a Jed's ös gräißt', 
Oes schöinst' Vergnöig'n dau droh: 
Den Stärla woar die Zunga g'läist, 
Daß Allers plaudern kohl! 
Is nau su in der Stuben 'rum kratscht 
Und woar vo Wos die Ried', n 
Nau haut's a jedes Wurt nauch gatscht, 
Ba jed'n Dröck reds miet! 
Dau haut der Stoar su deutli gred, 
Weöis halt a Mensch ner koh 
Wers häiert sagt: „Ih mach' a Wett' 
„Der stammt vo Menschna ohl“ —