51
Dau neuli, — wöi s' senn ah zor Rouh
Und hob'n ös Löicht ausblaus'n,
Af ahmoal haut's an Kracher tou.
An Schnalzer — o an grauß'n;
Die kla Mad haut ka Wörtla g'sagt,
Doch haut die grauß' Spetak'l g'macht
Und is zon Herrn glei 'nunter.
Sie sagt, es gäiht a G'spenst drob'n um,
Wal's tout su goar arg krach'n! —
Der Gob'l scheert sie z'erscht nix drum
Und tout blaus drüber lach'n;
Doch wöi acht Tog lang dei ahfmuckt,
Daß alli Nacht dös G'spenst drob'n spukt,
Werd's ihn doch nit recht g'heuer.
Und on der Frau ihr'n Nomastog
Kummt nachts die Grauß' vull Jammer:
Sie bleibt ösitz nemma, — gäiht's wöis mog
Dort drob'n in dera Kammer;
Dös G'spenst gäiht 'rum drin alli Nacht!l —
Gitz haut der Gob'l nemma g'lacht
Und ah sei Frau werd blasser! —
Doch faßt der Gob'!l frisch'n Mout,
Tout hinter'n Schrank si steck'n
Und — wöis sitz plötzli schnalz'n tout,
Dau rennt er wöi zon V'reckn! — —
Der Gob''l is fei sunst nit feig,
Doch kummt er 'roh, als wöi a Leich'
Und tout sein Gäst'na schreia.