178
Sein Schicksoal kahns entrinna koh
Und dös is jo ka broava Moh,
Der nie an Rausch haut b'sess'n!
Dau woar er af'm Peiter draus,
„Wertshauseihweihungsfeier!“
Trinkt ung'wärmt ahns um's ander' aus,
Su werd's scho fröih um dreia;
Drum denkt er in sein mordstrumm Brand:
„Nowart', dau kohst di öitz galant
G'schwink echt französisch drück'n!“
Er gäiht ah; — doch wöi tout's 'n wärg'n
Und nüber rüber stauß'n! —
Nau haut'n ba der Peiterskörch'n
Os Gleichg'wicht ganz verlauß'n.
Woi af'm Trottoar er liegt,
Brummt er: „Dös is a dumma G''schicht,
Wenn ih af'd Häih ner kummat!“
Ka Seel tout si dort rumma treib'n,
Doch der tout weiter papp'ln:
„No, dau kohst d' öitz nit lieg'n bleib'n,
Dau moußt d' halt hamwärts krapp'ln!“
Und af'm Bauch, als wöi a Oal
Urdicht er zo an' Caternapfoahl
Und is af d' Baäih droh klettert.
Doch wöi er den halt nau läßt laus
Und recht g'rod aus will schreit'n,
Is er glei g'rump'lt mit an Stauß
Af d' ander' Strauß'nseit'n.