Û 
79 — 
Dös macht er ah ganz wunderschöi, 
Su schlau wöi si 's thout g'häiern: 
Die Pfautsch'n woarn öitz vuller Bröih, 
Drnum reibt er 's vur der Räihern 
On Uuchapflasta hi und her, 
Wöi wenn eb'n dort die Katz' g'hockt wär. 
Nau thout er's über'n Tenna zöig'n, 
Natürli mouß er s' schlaͤhf'n, 
Bis ganz hi zou der Boudenstöig'n 
Und dort'n läßt er s' laf'n! 
In Bud'n naf läfft ss' um die Wett' 
Und hinterläßt an Weg ganz fett, 
Wéi OGabnds seun hamm die Mastersleut', 
Dou werd's doch angst in Jungal 
Er häiert, wöi der Alt' scho schreit: 
„Herrgott! hob ih öitz Hunga! 
„Doch halt! Dau fällt mer öitz wos eih! 
„Frau! Trog' ahmoal den Hos'n reih!“ 
Oeitz will die Fräu den Hos'n hulln, 
Dau thout s' an Schrah ausstauß'n: 
„Oeitz haut die Kaätz' den Hos'n g'stuhln, 
„Hob d' Räihern off'n glauß'n! 
„Dös Katzavöich, wenn 'ih derblick, 
„Ih dreh' ara glei rum ös Gnick',“!