— 130 —
Und ’8 Allerneuft’ iS DIS Dderzou,
Daß jeda Siz trödt rundi SOhouh;
Die Spik’n fenn verfOwundn.
Wöi lang wörd’s no vielleicht ohfi5ih,
So mwörd mer’8s wider Jög'n:
Die Herrn wer'n rummergöih
Barrid’n und an Dig'n,
Die Fraua in der Schhnsierbruft,
Und no, wöi Junit, zon gräißtn Iult
An Rafihurz wit a Glod’n.
Und i8’8 amaul {u in Paris,
So wörd’8 fu lang nit brauch 'n,
8 wörd. dit Mudi ba uns g’wieß
Aff ahmaul nimmer taug’'n,
Wall mir. amaul, — wär ändert’S denn? —
Die Aff’'n {tet3 von Frankreich fenn,
Diöi ANes alei naudhmad’n.
Su lang als Zucht und Erberfkeit
Nit off’nbar droh letdn; —
Denn funft'n git’s halt doch {u Leut’,
Dit. {Hreia ho von weitn,
Und hHob’n no nit lang zon Scherz
N fu an off’ngs Butterherz*)
If freier Saß vertrieb’n.
Mer ficht {ho närr]ha Tracht genoug,
Dörf naucH Raris nit lafın:
Mer dörf {fi ner des Mudibouch
Entleiha oder kaf’n;
——
*) Mnipielung auf die ausgefchnittenen Kleider.