—
276 —
Wünsch'n könnt' mer freili g'noug
Wenn i ober her möißt' schreib'n,
Wos uns alles näithi wär',
Möißt' i drei Tog' sitzed bleib'n.
Und nau, wenn i ferti wär',
Wär's nit besser als vurher.
Su a Zeit, wer denkt si döi?
Su is doch no kana g'wös'n;
Nehm' dei alta Chronik, souch',
Su wos wörst' halt doch nit lös'n;
Wou steiht in su korzer Zeit
Su viel graußa Neuigkeit?
Wöi viel Taused Taused senn
Aff den Bett der Eih'rn g'storb'n!
Wöi viel Taused hob'n nix
Und senn aff'n Grund verdorb'n;
Hob'n oft in Angst und Nauth
Löb'n möiß'n ohnä Braud!
Wöi Viel' möiß'n, leider! öiz
Zwisch'n Furcht und Hoffnung löb'n,
Ob s' der alt'n Herrschaft no
Dörf'n Gilt*) und Steuer göb'n,
Oder ob si nit vielleicht
Unverhofft a neua zeigt.
Dau hilft freili Alles niet,
Weder Greina oder Lach'n, —
Wiss'n mer denn selber no,
Wos die Zeit aß uns wörd mach'n?
Doch der uns haut b'schützt bisher,
Wörd uns wuhl derhalt'n, der.
*Gült, so viel wie Schuld.