ist; 
mint. 
inst, 
ir'; 
et. 
253 — 
Es geiht ba Manch'n dau nit gout, 
Den oft sei Woar no g'fall'n thout; 
Denn, wenn er si nau raus mit traut, 
So wörd er von An rummag'haut, 
Der, wall er löbt, bis on sei End, 
Dös Ding goar nit su mach'n könnt'. 
Dau ober förcht i nix dervoh, 
Wos kümmert dös, wöi mih, an Moh? 
Mih thöt scho Kaner örgern miet, 
J lachet' halt und glabet's niet. 
Es is jo dös ka Sach von mir, 
Wou i mei Weib und Kind mit niehr';“) 
J treib's jo ner su, wöi i koh, 
Und wenn's mer g'fällt, so mach' i droh, 
Und wenn's mer niet g'fällt, lauß' i's stöih, 
Blaus' d' Lamp'n aus, thou weiter göih. 
Mer sicht, daß i nit eil'n thou'; 
Häit' bald zwa Jauh'r braucht derzou. 
Aff ahmaul ober fällt's mer ei, 
Und schau su in mein Bändla nei, 
Nau hob' i denkt: 's is g'noug öiz drin; 
Bin frauh, daß i mit ferti bin. 
*) nahren, ernahren. 
' 
— ———— 
——** 
F5 
——— 
— 
——— 
— 
* 
—*z2* 
— 
— 7 
— 
— 
*8 
* 
— 
— 
— 
*