125 —
Und trotzdem er an Brand scho g'schpürt,
Es thout in NKupf scho prickl'n, —
Läßt für sei Walli er von Würth
An bachna Fiesch eihwickl'n.
Denkt, wöi er'n öitz versteckt recht gout
In d'Ueberziehertasch'n:
„'s is daß ös Maul ner halt'n thout
Su morg'en fröih ban Wasch'n!“ —
Doch unter seini Freund on Tiesch
Dau is aSpitzbou gwesin
Der zöigt dort 'raus den bachna Fiesch
Und macht weng Federles'n;
Er lafft nauch Bsteck und Braud gschwink weg
Und bstellt ah nu an Liter,
Der Fiesch werd gifreß'n, — wöi in Eck
Fest schläfft der arm KRonditter. —
Und wöi der is afgwacht dernau
Woar scho öos Fröihstück flöt'n,
Von ganz'n Fiesch nix meiher dau,
Als wöi ner blaus die Gröt'n! — —
Doch hout der nix g'merkt in sein Brand;
Die Andern lach'n, schreia;
Er schaut af d'Uhr: „ös is a Schand'l“
Sagt er, „öitz is scho dreia!“ — —