ò
37 —
Mir hoben 's Exerzier'n ohg'fanga;
Es is gout wöi immer ganga,
Doch der Oberst macht a G'sicht!
Sagt zon Haptmoh: „Laußn's röihern! —
Thoutna nau af d'Seit'n föihern.
—V
Sie senn lang basamm dort gwesin
Und der Oberst haut wos giles'n,
Ih glab' aß'n Reglement;
Krampfhaft halten mir die G'wiehrer,
Denn der Haptmoh kröigt an Stierer
Und a tüchtig's Reprament.
Mir woarn dau jo goar nit schuld dro
Ner es Uummadirn von haptmoh,
Doch der haut a graußa Wouth.
Und vo uns waß scho a Jeder,
Daß dös neui Dunnerwöther
Sich af uns entlod'n thout. —
Wei mer afn Hhammweg genger
Is ba jed'n Schriet nu länger
Unsern Chef sei Gsicht dau wurn;
In Kasernhuf läßt er Jed'n
Vo die Offizier austret'n
Und nau schreit er in sein Surn: