—
210 —
Der Metzker glabt, — er schwürt no drüber, —
Er böißt on jed'n Ochs'n ei;
Und bleibt ihn oft es wöi viel über:
Su koh mer gout a Metzker sei.
Oft glabt a Wierth, mer thout's nit spür'n,
Wenn er sei Bdier dünner macht;
Er mog nau flouch'n oder schwür'n,
Mer haut's 'n doch in's G'sicht scho g'sagt.
Der Spieler glabt, er koh scho ziehl'n
Dös Göld, des er heunt g'winna will;
Und thout oft sein's in Sok verspiel'n, —
Nau geiht er hamm in aller Still.
Der Moh, der glabt, ba solch'n Fall'n
Bringt ihn der Fluß“) sei Frau no um;
Er waß halt nix von der Botell'n
Mit Brontwei, döi s' in Sok tröckt rum.
Der Ander glabt, sei Frau störbt richti,
Er häit' scho g'wüßt, woun ana wär';
Is döi öiz wöi a Reih su flüchti,
Siz möcht' vur Zur'n störb'n er.
Der Dokter glabt, er hilft den Krank'n,
Dös glabt er wuhl no Abends spöt;
Wer machet' si wuhl den Gedank'n,
Daß der scho fröih ligt aff'n Bröt ?*8
Der Pfarrer glabt, aff seiner Kanz'l,
Dau dörf er sog'n, wos er mog;
Nau lach'n oft die Bauern-Hans'l
In Wörthshaus drüber Naumittog.
*P der Schlagfluß. **) Sargbrett.