„ 16 —
Und mährend den, dou Kummft fei Frau
Und thoutf gleih zon ihn fog'n
Du Houft g’mwiß g'{elaufn Kilian
MWalit Houft dös Kiß’ rohtroa'n?
Na facht er: „Frau, dös Hoh ti Kaft,
„Des thHou amoal obhjeg’n,
„Und um zwa Märkla — dou fenn feih
‚Di.unjer'n nir dergea'n.“
‚„Du bift jo g’wiß verruct?““ fagt fie,
„Ih koh’8 nit ander[ht denkn,
„Dis is e8 Kupfkiß as Dein’ Bett,
‚„„Sichft’3 alt Zoa drob’)n hen u.““
‚Seih zo Du hHouft a ohg’lhmogs SGried!“
Sacht er nau d’raf dergeg'n.
‚Wärft afm Mark fur loang nit blieb’n
„Nau Häift döi Fra nu a’feag’'n.“
‚„No wart”, fagt fie, „„ih fie mih um,
‚„Nau Kfonnft di überzeign
„Daß Du an Kupf vun Säg[päh Hauft
„„Du GHofpes ohni aleichn!““
Sie rennt gleih naf, — vur Zurn fohreit f’ ’roh:
„„Dih foW der Teifl Huln.
„Dei eig’n’8 Kupffiß houßt Du Kaft,
„„ Dis Dir döi Frau hout a’jtuhln.
„„Roh’8 af der Gottes Erdenwelt
„„An foling Simp’I geb'n,
„„Du bift a broaver Keifl Du
‚ „Du Kohft wos profitier'n
‚„Morg'n fröih moußt’ D’ af Erlang’n noh
„„Mit Dein’m verrudtn Hiern!#"