— 196 -
Den wenn’r aff’s Theater Iakt
Mit ju an Feb’n-Brand,
Su rved’t der Kerl in Zvog jo nei,
€ is a woahıa Schand;
Und D’'red’t mer’n’8 nau, fir fOreit er glei
Und fagt: €S geiht nix übern Wei!
YWo3 wikt ihr Biiermoa'hn!
Als Bou jcho iS er af'n Wei
A[8 mwöi der Satan g'wöfn;
Sunft haut er ober fei nix g’'lernt,
Er foH Heunt nit g’fcheit Iöf’n;
Wenn der a EinoahHm Hob’n fol’,
Sır wett ı mit ich, wos ’r wollt,
Cr ait des Selt der Winzer.
Der Befta follt' mer, manet’ i,
Des Hazn Überlanuß’n, —
Di geiht nit wed von Ufahuch,
Sır oh feho Kana blaufn;
Die Qdichter und die Qamp'n zanım,
Dii gebt'ra, dan i8 fie derhanum,
Dis treibt 1’ Icho viel Saubh’r.
Mit dera ivemn fi Aner breunt
Und will Yu G’fpähla treib’n,
Wii döl a fu an Roginga
Die Muh’'rn wäret’ reib’n!
M Weibsbild is | als wdi a Nie];
Dit tafchet” An, d58 waß I g'wieß,
Dak den die Lult veraenaet’.
Mei Graußer ober, der Merhur,
VBur den dau hob) i Muckn;
Wos8 der für KAniff in Kupf drin Haut,
Dau möißtt d' Hab’ ruchu;
€3 monß in ganz'n Himm’f glei
Ra fotter Galingjtrief 1it fei,
Xhr dürft mer’s fedli alab’n.