——
—129
——
Cangt ons Unsi nau vorn und hint'n
Faßt sugoar sei Knöckla oh,
Doch er koh ka Ursach find'n
Spürt ah kani Schmerz'n drohl —
1
jd
Plötzli werd's vur de Augen ihn schwärzer,
Denn er find't öitz af ahmoal:
Sei rechts VBah is wurn vill kärzer,
Ner ös linki is normoall —
Döi Entdeckung macht n bängli,
Haut an Jammer um sein Fouß! —
Oeitz is g'wieß, daß er löbinslängli,
Wesi a Krüpp'l knappn mouß! —
Ol häit er öitz dau a Waffmn,
Ner a Messer oder Gift!
Er thöt as der Welt fie schaffn;
Ja! a su wos, wenn Ahn trifft,
Schneid't mer löiber oh sei Gorg'l
Denn dös is grod ka Vergnöign;
Sicht in Geist si mit 'ra Org“
Bett'lnd durch die Kneipin zöäig'n! —
Wöi er jammernd weiter humpelt,
Immer in Dreivört'ltakt,
Is er on an Wächter g'rumpelt,
Der ihn ba der Achs'l packt;
„Warum jammern —877“ thout der schreia'
„Und ah Gangwerk mach'n S zsamm;
„Jal dau möcht mer si glei speia,
„SGenga S' g'scheidt ihr'n Wög dau ham!“
„Ja!“ sagt öitza draf der Knappert,
„Wos dös is, waß i ah niet;
„Ih stell mih ban Göih su tappert,
„Knapp elend ba jed'n Schriet! —
„Ba an Fieschschmauß woar i munter
„Und hob tüchti g'suff'n ah,