134
M.
Es wörd jo bald Mittog;
Und öiz wos koch' i denn?
Fr.
Mir brauch'n heunt nit viel,
Wall mir allah ner senn.
M.
No, wiss'n mouß i's doch:
Wos woll'n S' denn z' Mittog?:
Fr.
Koh sei, daß i vur Zurn
Vielleicht nix ess'n mog.
J gib den Braut'n her,
Dau drüber macht a-Bröih;
Sunst braucht mer weiter nix,
Is jo mei Moh nit höi.
A Supp'n macht derzou,
Döi gilt mir ober gleich,
Denn ih brauch' kana niet,
Macht ana ner vur euch. —
Waß niet, — verzeih' mer's Gott! —
Wöi doch dös zougöih mouß,
Sicht nit döi Kuch'n aus
Su vuler Stab und Rouß.
M.
Dau kon i nirx derfür,
Wall halt der Schlaut nit zöigt,
Und wenn die Woar a Haut
Nau von den Rauch dau kröigt.
Fr.
Es haut s' jo sunst nit g'hat,
Und öiza thout's der Rauch?
Is dös a ohg'schmogs G'ried,
Dau thout An weih der Bauch.