No nau hob' ich's deklamöiert 
Und on best'n haut's mer g'fall'n: 
Hob'n die Leut' si amisöiert, 
Dös woar's Löoibsti mir vo all'n! 
Doch öitz tenna s' goar 'raus ruck'n 
Und lieg'n mir ons Herz oft g'noug: 
„Gäih, lauß dei Gedichta druck'n 
Und gib's raus nau in an Bouch!“ 
Ih hob g'sagt: „Nehmt mir nit üb'l, 
Doch dau mit mein G'schmarr koh ih 
Nit on Weikert und on Grübl 
Und ah nit on Wehkfritz hi; 
Dös senn Master, dös senn Näma 
Vo döi wau ih lerna tou, 
Mit mein Seug möißt ih mih schäma, 
CLoußt mit „Druck'n“ mir mei Rouh!“ 
Nau hob'n goar studierti Männa 
D'rüber g'red nu oft mir, 
Döind' Nörnberger Mundart kenna, 
Sog'n es wär schod derfür, 
Wär der Nauchwelt nit beschied'n, 
Wöi si 's ändert Ruck für Ruck 
Und ih lauß mih überried'n, 
Hib, waß Gott, mei Woar in Druck! 
Döi erschi Ahfloag woar vergriff'n 
Su ball, ih hob' selba g'staunt 
Und die Spotz'n hob'n scho pfiff'n 
Vo mein Béichla, vo „Gout glaunt!“