— 41
It
yıp le
Js
1gt;
chf,
To
Su, denf ‚i, wär’s Siz g’noug awal, e8 fenn [ho di8 nit
3 weng;
3 mwüßt’ra freilt meih'r no, der Ploz ner wörd mer zeng.
Hau hob’ £ Ah’, dau trau’ I niet, döi reit’n bäöifi Dfer,
Und vür den Gäul’n förcht’ i mi, drum lauß’ ti | goar nit her.
Von all’n Frauen, ddi ti Kenn’, iS kana dau derbei:
Sie fumma alli aß der Fremd, -dii ganza Reiterei,
Doch, wenn fi Ana find’n folt’, döi glabt, daß | reit’n thout,
Der will US dreimaul bet’n oh; nau fenn. mer wider aqout.
A
Der Naudfkabaß.
"nn
OS
Du bald i fröih von Schlauf derwach”,
Souch £ mei Pfeifla {ho,
Und Ybend’S wenn fi IHlauf’n geih‘,
Su hob’ U’3 Pfeifla no;
Denn wos ti denk und treib’n will,
Und AlNes, wos £ thou,
O5S geiht mer ANe8 nit {uw gout, —
Mei Pfeifla mouß derzou.
3 brauch” fa rara Pfeifn ih,
Su eit’l bin i niet.
N Pfeifn, dat fu theuer iS,
Wo8S Ihöt’ i denn nau miet?