— 150 —--
Dau fog'n d’ Weiber: DÖiz gebt Adht,
Der mörd an Sammer hHob’n!
Sr bleibt a weng no ftöihH ban Srob
Und thHout fei Herz ausfhUt'n.
Öiz amaul, Jagt er, i8’3. af!
NoZ nukt diz al mei Ried'n ?
iz, [öiba And’I, {lauf halt wuhl!
S thou’ der d’ Mouh vergünna;
% hoff’, d58 SJauh’r wer” i no
Für die an Andra finna.
Der Kindleinsmarkf am Chomastage.”)
(1805.)
X Seder reit’t jei Stedapfer ;
Doch bei an joldh’n KRiet,
Der aff die Legt fur theuer wörd,
Dau reit’ der Teufl mizt.
Dis g’häiert mit zon Rindlesmark
Und mit zon Thomestog
Dau foucht a Jeder, wos’n g’fällt
Und Kafft fi, wo8 er mog;
Und wär ft qoar nix fafn will,
Der 13 jo ah nit g’näith’t,
Mer hHaut’3. jo doch no Kan vermwiehrt,
Wer [u ner rummergeiht.
683 ftenna Ani freilt ner
Su aff’n Ohftand dort,
*) Sonttaa vor Weihnachten.