— 93 —
Sr geiht in Huf fu immer rum
Und fidht fi naudn Herrn um,
Macht ho die Ohried in der Still,
Dit er on Herr'n halt’n will.
Diz geiht ung’fähr der Diiner raus.
Ach! jagt er, jenn S’ {u gout, Herr Kraus,
Und ried’n S’ Halt in Herrn zu,
Wenn £ mi Siza meld'n Ihou.
„Sa, Mich’, um wos meld’t Ihr Euch?“
„„Di3 wink £ Ihna Jog’n gleich:
Berftenna S’ mi, i möcht” halt gern
Bouchhaklter dau ba Ihnen wer’ n.““
Der Diiner {dweiagt es wii lang {ftill,
Sr waß niet, wos der Mich I will.
„BouchhHalter? dau ba ung dau fei?
Wöt fällt CuchH denn dis Dina Siz ei?
„„Sa, Herr, adht Süld’n is a Louh;
Wii viel mouß I nit Hieb’ drum tIhou!
Und fog’n Sie’S in Herrn ner,
X halt’ dö8 Bouch fu -aout wii der.““
Der Diner jagt: Oiz laßt’3 ner qdih,
X glab’, d58 Ding geiht alles [HSi;
Und wenn | Cuh mos dsina foh,
So thou’ 1’38 jo, dDSS mwißt hr Icho.
Sr haut dii Zeit fa Scheit nit g’haut,
Haut immer naud’n Herrn g’{hHaut,
Und mwöi er raus geiht zou der Zhür,
So IOhleicht der Mich’l Jachti vür.