— 163 —
T.—
set,
Pfuil! der mouß si schäma.
Su bist du a Moh!
Der Mann.
Su a Frau derniehr'n,
Döi in ganz'n langa Tog
Rumma geiht spazier'n,
Döi ka Aerbet mog,
Döi an Staat möcht' treib'n
Ueber alli Weiber höi, —
Dös lauß' i wuhl bleib'n,
Niehr' der Teuf'l döi!
Die Frau.
Häist der kana g'numma
Wennst' s' öiz niet derniehr'n wollst;
J bin jo nit kumma,
Daß d' mi nehma sollst.
Der Mann.
Wer is denn nau kummad
Du bist g'loff'n lang und brat,
Bis i di hob g'numma
Ohna Bett und Klad.
Die Frau.
Biel wenn i häit' g'hatt'n,
Nähm' i su an Herr'n nau?
Su an pur'n Schatt'n) —
Wöi er aussicht dau!
Der Mann.
Su a Nachtlatern,
Döi an Jed'n leucht'n thout,
Döi möcht' doch öiz gern
Löb'n schöi und gout.
*
Die Frau.
O, häit' i an Schneider
Oder höi an Nog'lschmied,