—126
J waß nit, wos dös helf'n soll,
Is mer Kommerzienrauth,
Wenn mer, statt daß a Herz is drinn,
An Stah in Bus'n haut.
Röcht närr'sche Reiter git's oft ah,
Dös mouß i eih'rli g'steih,
Wöi möcht' i denn, wöi's Mancher thout,
Aff jeda Leicht nausgeih?
Dau stenna s', bis der Sarg nohrutscht,
Nau genga s' wider weiter.
Es zehstmaul wiss'n s' nit wer's woar:
Dös senn su Trauerreiter.
Ban Billiard, döi Reiterei,
Diz döi, döi is fei schöi,
Dau kenna reit'n Oacht mit'nand,
Doch manst'ns senn's ner Zwöi.
Döi halt'n ihri Gäula z'samm,
An Druck — an Stauß — dauher,
Und wenn nau Aner doch nitx trifft,
Wer is droh Schuld? — es Pfer!
J kenn' an ganz'n Bünd'l Leut',
Dau koh'st ka Göld derklog'n,
Doch löb'n s' gout und eig'richt senn s'
Wöi Förscht'n, koh mer sog'n.