63
Er mant, es wörd 'n leichter öiz,
Schlöfft etli Stund'n gout;
Mer spürt ah, daß die Kronkheit si
A weng vermindern thout.
Und su vergenga etli Tög',
So wörd er wider g'sund: —
Ner, daß er's haut in G'vattern g'sagt
Dös reut'n bis döi Stund.
Der Goldschmiedsjunge.
In Schwaub'n?) is a Goldschmied g'wöst,
Waß ober nimmer, wou, —
Und wenn mer ah des Urt nit waß,
Dös thout jo nix derzou: —
—
—
—
—
——
— 7
———
———
—*
—Ap
—
—I
—
—
——— ——
——
3
——
*
—
—
5
—
*
—
5
—
Der Goldschmied haut drei Kinder g'hat,
Drei G'sell'n und a Mad,
An grauß'n Junga, und su dumm,
Es thout An selber lad.
Ba den haut's ober g'haß'n röcht:
Grauß, eih'rli und frumm,
Verschwieg'n, treu und fleißi ah,
Und christli. — ober dumm.
Und wou nau su viel Leut' basamm
Senn in an solch'n Haus,
Dau souch'n si die Andern g'wieß
An Narr'n drunter raus.
*]J Schwaben.
*
——
*—
.
—
——
—*
————
—
—
—
——
*