135
n aus.
S halt
serstenna.
Diz scheint's mer, is schöi g'noug,
Denn si fängt's Laf'n oh,
Rennt aff'n Tiesch dau rum,
—A
Grod hob' i denkt ba mir,
„Wöi weit wörd s' heunt no kumma“,
Dau häier i on mein Auhr
A sand'ra Muck'n summa.
er.
Döi flöigt ah aff'n Tiesch,
Rennt hinter dera drei,
Lang haut si s' nit derwischt,
Doch endli hult si s' ei;
Und wöi si s' g'hatt'n haut,
Dau thout s' an Kratzfouß schneid'n,
A
Könnt' s' um ihr' Kunst beneid'n.
diz hob' i freili g'merkt.
Warum se si haut putzt
Und immer mit an Aug
Haut hie zon Fenster gutzt:
Si haut'n g'söng löngst,
Wöi er dau drauß' is g'flug'n,
D'rum haut se si versteckt, —
Diz, Mich'l, konst mi souch'n!
A Frauazimmer, horch,
Soll's ner a Muck'n sei,
——
— 0
——
——
8
——