lög', 
A 
zetrachtt, 
2 
7 
nacht 
245 — 
Sie ried'n oft no von an Göld 
Und ihr'n eigna Haus; 
Mer mant, ba denen wächst des Göld 
Sie leiha Jed'n ans; 
Senn döi an Schüb'! schuldi oft, 
Und hob'n selber kans. 
H. 
Mer treibt ba uns halt All's su weit 
Su weit mer's treib'n koh; 
Wenn Aner All's derziehl'n wollt', 
Wou fanget' mer denn oh? 
Dau haut mer su saldatisch thou 
Und haut si ah su klad't: — 
Mir hob'n su Saldat'n g'noug 
Von jeder Sort'n g'hat. 
Es is den Summer meih'r g'wöst, 
Des uns nit g'fall'n haut; 
Franzus'n kröig'n in's Quatöi'r, 
Ka Aerbet und ka Braud. 
Nau gib 'n brap, er will halt wos; 
Wou bringt mer's denn nau her? 
Häit' gern Mancher wos versetzt, 
Wenn meih'r wos dau wär'. 
Fr. 
H. 
Wallst' grod öiz von Versetz'n red'st, 
Dau fällt mer ah wos ei, 
Es haut's öiz Ahs derzielt ba mir, 
Daß's g'wieß soll wauh'r sei. 
A Moh haut g'sagt zou seiner Frau: 
Diz sog', wos thenn'mer denn? 
Wou grob'n mer unser Bißla hie, 
Horch, daß mer sicher senn? 
— ———— 
——— 
—— 
— 
—— 
—** 
— 
— 
*— 
— 
——— 
— 
— 
— 
— 
— 
5 
— 
—— 
— 
— 7 
— 
58 
5 
* 
—— 
——— 
** 
— 
—— 
** 
* 
—— 
— 
3 
— 5 — 
— 
— 
2 
7 
5 
* 
— 
— 
*—