— N
18 —
Pe
daß
Und
Pey
ö. 's Fröihstück.
4 Flaschnermaster thout höi wohna,
Spoarsam, fleißi is der Moh;
Thout sei Frau sein Werkzeug schona,
Woi mer's ner verlanga koh.
Doch ißt er ah gouti Bißla
Gern und läßt si nix ohgöi
Und a Beefstek und a Küßla,
Sagt er, dös schmeckt immer schöi.
Haut in Wertshaus er wos g'ess'n
Oder ah von ihn a Hund',
Haut er d' Worschthäut' nie vergess'n,
Zon Mitnehma für sein Hund.
Und von Hhamtrog'n woar sei Tasch'n
Scho ganz schmieri und ganz fett;
Ah der Ami vo den Nasch'n
Fett als wöi a Klarinett'!
Neuli hält dau a Fischkränzla
Su vo ihn a Rund dau draus,
Und an Fiesch und ah a Cänzla
Mouß er waug'n, sunst reißt der ans;
Doch den Fiesch koh er nit zwinga;
Wickeltna drum saber eih,
Denkt: „Dös mouß vur all'n Dinga
Morg'n a rechts gouts Fröihstücksei.
Und su haut in sei Schaketla
Er sein Fiesch vur Freud' neig'steckt,
Wou a poar Tog a Paketla
Häut für'n Ami scho drin steckt,
Häi
denk
Wor
Chor
Und
Mal
Und
hoar
O
Und
kenr
Und
aa
C.
„d
(h
„Brin
Und
srau
wWist
Od⸗
N
dat
do
Ie
h
And
Und