86
No, Narr! es mouß jo heunt nit sei,
Wall's su nit finster is;
Doch wenn ih koh, so bring ih'n mit,
Thal ner a wahl die Nüß.
No bdiz, nix närrschers sich ih nit,
Der fängt zon thal'n oh,
Und klappert mit'n Nüssen rumm
Su närrsch mer's denken koh.
Haust du an Thal, hob ih an Thal,
Ddi kbihern mei, dbi dei.
An Sok no haut er bei ihn g'hat,
Dau wörft er's Händvuhl nei.
Diz, wöih sih alles in der Welt
ft grod su schicken mouß!
Der Pfarrer haut in Kirchhuf g'wohnt.
Und haut an bäisen Fouß;
Diz thouͤt den grod sei Bah su weih,
Er kon's niet halten aus.
Fur lauter Schmerz'n sicht er z' Nochts
Aweng zon Fensser raus.
/
Wos is denn döß? Wos häiri denn?
Wos mouß in Bahhaus seih?
Ih häier Bah, und häier no:
Dau dbi sen mei, dði dei.
Ih bleib' um alles in der Welt
Nit länger dau allah;
Denn, wöl höier, thalen ja,
Die Tauden ihri Babhb.
Von Pfarrhaus geiht mit Fleiß a Thür
In d'Mußners Wohnung neih,
Daß, wenn mer'n Mußner hoben will,
So mouß er glei dau seih.
Sig haut der Psarrer g'schria g'schwiud,
Gleich is der Müßner dau
Und wöi der kummt, so dankt er Gott,
Und sagt: diz bin ih frau