—165 
Die Kuttelsseck. 
18. 
An alter Bauer as'n Wold, 
Recht tappet, ober frumm, 
Der haut in Brontwei su arg gern, 
Er saft si no ganz dumm. 
Der wenn sei Fläschla nimmer häit', 
No ja, dös wär' su wos, 
Herr, thout er bet'n alli Tog, 
Herr lauß' mer ner mei Glos 
Und wennst mer Alles nehma willst, 
Es g'häiert jo Alles dei, 
Mei Priedibouch, mei Göld, mei Weib, 
Mei Buttla, meini Säu. 
Dös Alles göb' ih dir recht gern. 
Wenn's sei mouß, ah no meih'r. 
Ner lauß' mer, dau drum bitt' ih di, 
Ner lauß' mer mein Likör. 
Aff amaul wörd mei Bauer kronk, 
Es Schnaf'n thout'n weih, 
Astruck'ner Houst'n plaugt'n arg, 
Er koh fast nimmer geibh'. 
Diz, wöi's halt goar nit besser wörd, 
Konträr ner schlechter no, 
Schickt er zon Dokter in die Stodt, 
Ob der nit helf'n koh. 
—ñ N 
* 
—