7*
— —
*
—
*
— 82 —
Döi fängt ner röcht zon schönd'n oh,
Su bald i sog': Schweig still!
And wenn i nit bald nauch'ra lang',
Su langt sie scho nauch mir;
Nau, wenn i siech, daß's röcht Ernst wörd,
—A
Die FJrau.
—X
J hob' öiz scho drei Männer g'hat,
Zwöi graußi und an klan,
Und wenn der dritt' no störb'a thöt',
J nehmet' wider an.
J lafet' g'wiß allah su rum;
No, su wos stünd' mer oh!
Es git jo doch sunst aff der Welt
Nix Bessers, als an Moh.
Die Weiber denk'n all' wöisi,
Ner Jeda g'steiht's nit ei;
Es mog döstwög'n Kana niet,
Wöi i, a Wittfrau sei.
Sagt Mancha oft zo ihr'n Moh:
O, häit' i di nit kennt!
Und wenn er lief', sie lief''n nauch
Bis on der Welt ihr End.
Der eierst' den i g'hatt'n hob',
Na, den vergess' i niet!
Wenn der spazöiern ganga is,
Dau bin i richti miet.