— 38 —
Die Mad maß oft um zehna nit, wos Y” foch’n foll 3 Mittog,
Und wenn fie |” fraugt, Jo fjhönd’t fie no, fon | fon 513,
wos 1’ modg.
Und Ana, o verzeih mer’8 Gott! a fütta wenn fi Häif”,
Döi glei mit. aWl’n Leut’n zankt, fu bald als f’ fröih affteiht,
Dit zankft ’n ganz'n Ianga Zog, wall |” oft in Schlauf no
sanlt;
N foldda Haut mei Vetter fröigt: 1 hätt’ mi brav bedankt!
X3 DH8 a fhöina junga Frau, haut ah an hübjh’n Moh,
Siz foan dv’ Leut’, er g’fällt ra niet; geiht’3 ihna denn
wos oh?
Mall |’ g’mieß a poar Herr Vettern Haut ? Dis foh jo mügli fei.
Di bleib’n io nit eimi dau, fie Kfeihrn jo ner el.
N junga Frau wenn eifern thHoutk, 553 läßt mer nu u Si;
Bald ober fiebezk Yauhr alt und eifern, DSS 13 157.
Denn wenn der MohH an anzismaul ner in die Kuhn ficht,
So möcht döi Alt’ a DMeiler Iho, wou |’ ANes mit derfticht.
Oft eifert Ana. ganz umfunft’, fie häit’ ’n bravft'n Mobh.
Dau fummt a Bröif, fie madt’n af und fihi'n goar nit oh;
Sie [öft ’n. No, wo8 fteiht denn drin? Diz Kröigt ihr Herz
Io Rouh:
Er g’haiert in an anders Haus. Diz plebt f” n’ wider Z0U.
Bwou alti Schweftern hob’ I no, dt reitn ganz Lommod;
Dau i8 der an ihr Schek’l Kronk, für dSi 13’S wärli Shod!
Die ander’ i3 verheiret g’wöft, Siz ober iS |’ Derläift;
Sie greinet’ no um ihr'n Moh, ner grod ir Hund haut |
träiit’t.
Der Spöig’ i8 oft mandjer. Frau nu [öiber als ihr Mo,
Sie [öfft von freia Stücd’n hie und jicht fi drinna od.