siinga. 
qd, 
storb'n. 
rkennga. 
ith. 
0 
qdanga, 
yn. 
yn. 
alogn, 
seitt, 
Ja, 
eß. 
Die fange Wurst. (12. Juli 1900.) 
Wöi lang is höi scho nix meih'r g'wöst. 
Es Letzt', glab' i, woar's Schütz'nfest, 
Dös haßt, wos wörkli woar wos Grauß', 
Wos Klans is höi jo immer laus 
Die Metzger senn seit jeder Zeit 
Zon Z'sammahalt'n stets bereit. 
Denn ba an jed'n Preisafschlog 
Is Kaner, der nit mietthou mog. 
Wos öiz in Nörnberg mach'n aus, 
Und ob sie's nau a halt'n z' Haus. 
J waß nit, geiht mi a nix oh, 
Wall i jo doch kan Thal hob' droh. 
Wos mir on den Kongreß su g'föllt, 
Dös is, sie hob'n g'spoart ka Göld, 
An Festzug hob'n s' fertibracht, 
Su wörd su leicht ka zweiter g'macht. 
J möcht' ner wiss'n, wou s' döi Pfer', 
Den Schüb'l, hob'n bracht g'schwink her. 
Zwoar manch'smaul woar döi Reiterei 
Su, daß häit' besser könna sei. 
Wöi soll a Metzgerspfer versteih, 
Daß mer ah koh schöi langsam geih, 
Allah, dös macht jo ah nix aus, 
Wenn Aner manch'smaul pröllt raus 
—« 
S 
—