4 
42 
Und fräigt ganz leis: Wer is dauinna? 
Kröigt ober halt ka Antwurt draf. 
Diz haut er glabt, sie haut's nit g'häiert 
Und sagt: Senn S' halt su gout dauin, 
J waß niet, wos mi her haut g'föihr't, — 
Und sog'n S' mer ner, wou i bin. 
No, öiz kon s' freili nimmer schweig'n; 
Sie sagt, er is in Körchhuf dau; 
Er soll ner wider nübersteig'n, 
So kummt er aff die Strauß'n nau. 
Ja, sagt er, um des Himm'ls will'n, 
Wos mach'n denn dauin nau Sie? 
„Dauin will i mein Jammer still'n; 
Senn S' ner su gout, verlauß'n S' mi.“ 
/ 
Er is halt ober doch nit ganga, 
Schaut immer no zon Fenster noh, 
Er will scho oh zon träist'n fanga: 
Sie weist'n ober wider oh. 
Er denkt, es wörd si scho no göb'n, 
Und wünscht an angenehma Rouh; 
Du wörst mi scho no öfter sög'n!“ 
Und geiht su aff sein Post'n zou. 
In andern Tog, — dös läßt si denk'n, 
Daß den die Wach nit troff'n häit', — 
Er fraugt, den s'trifft: Wos thoust' den schenk'n, 
Der heunt Nacht für di Schildwach steiht? 
Der haut'n ober nit viel göb'n, 
Wall's der scho ummasunst häit' thou; 
Wall Jed'n is a G'fall'n g'schög'n, 
Nau braucht mer weiter nit viel Louß.