166 
—— M— 
52. Eine neue Speile. 
Madla, dös ih nit verrauth, 
K Haut af a schöina Weis'. 
Und ohni daß si 's g'wollt ner haut 
Entdeckt a neua Speis', 
Haut sauri Brautwörscht mach'n woll'n, 
Sie macht's sunst ganz famos! 
Wöis ferti woar'n, ganz schöi ahfgefchwoll'n. 
Versoucht's nau ah die Soos. 
⸗ 
„Wos is denn dös?“ sagts öitz ganz staat, 
haut mit der Funga gleckt; 
„Ih glab jo, daß döi Soos, Meinad! 
„Als wöi a Schnaps grod schmeckt; 
„Wos hob ih denn dau z'samma g'mischt?“ — 
Doch öitz find's raus zon Schluß: 
Anstatt in Essi, hauts derwischt 
Die Flaschn Spiritus! 
Drum wischt's die Wörscht öitz saber oh 
Und söid's in Wasser gout, 
Nau schütt's erscht wider Essi droh, 
Macht's wöi fi's g'häiern thout! 
Recht hauts! denn g'noug, daß wens z'arg dörscht; 
An Rausch si thout zou zöig'n, 
Wärs doch nu dümma, wenn vo Wörscht 
Mer ah an Brand thöt kröigen! —