Er will, vull ritterlinga Sinn, 
Verricht'n graußi Thoat'n, 
D'rum hupft er ihr noh unter'n Ruck, 
Nau zwickt er s' in die Woden. 
A Künigi is nit a su 
Als wöi a Bäuri baut, 
Döi haut a ganz a andera, 
A ganza zoarta Haut. 
D'rum g'spöiert's ah glei den anzin Stiech, 
Schreit: „Sacre uom d' dien! 
Dau in mein G'schluß, dau is a Flauh, 
Diz su wos, dös wär' schöi.“ 
Und zo der Hufdam' wend't se si, 
Sagt, genga S' dau mit raus 
Und zöign S' mer mei Strümpfla roh, 
Und schütt'sin si's broav aus. 
Dös g'schicht, und wöi der Strumpf rohkummt, 
Hockt mei verlbibter Flauh 
Ganz rouhi aff den Künisbah 
Und schaut s' ner immer oh. 
J glab', daß er ganz b'suff'n woar, 
Su haut's 'n g'schmeckt, su gout, 
Natöierli, wou kröigt denn a Flauh 
Für g'wühnli a blau's Blout. 
J 
— 
— 
— 
— a 
— c