107 —
Ya, Moh, wöt fuunmft du mic denn vür?
Du hauft a g'fGmolnS Bad.
Wii? Mauß mi’8 fög'n, — mwah’s der Herr!
Zu Hart als wit a Stah, —
Dau ichreit jo v8, als wol a Kind —
„Borum nit goar’ dö3 iS der Wind,
Der pfeift der in die Aubh'rn.
X ho Fa g'fhmoIl’n8 Bah; mir i$
N dummer Stra) pajjol’ıt:
Die neua Unterhufn haut
Mei Schneider {dlecht wattöl’rt;
Den Kerl brich‘ i no des @'nid, —--
Ih Bay is dünn u1:d an’S iS did, —
Der Teut’l ioll’n hulnun!“
Die Yunv lacht und fhwänz’It [ort,
Er macht a Galingg'ficht
lud fügt: Dit Befchti hHeßt mi ner!
Sie waß ddi ganza S’fIhidht.
X wollt’, der Bou, der wär’ 100 raus;
Mi bringt fa Teufl af’n Haus,
Su lana, al8 Un mouß froy'n.
Böl’r Woch'n ficht er’8 fu mit vd,
Nau häkt ex’S nimmer aus;
Maul, dan Irennt er’S af, jei Babh,
Und Läpt’n Baches raus.
Der jagt: Papa, i dank recht [qHöi!
Woll’n S’ eppet miet in’s Wörthshanus göih?
X waß an qout'n Elfer.