13
Ur. 7T.
Hochzeits-Gruß II.
(Im Kostüm des Hans Sachs.)
Ih bitt', Leutla, nehmt's nit üb'l,
Daß ih kumm af d' Erd'n roh,
Es haut ja mei Freund, der Grüb''l,
Vuring ah scho g'red dervo;
Sie wern mich wul alli kenna;
Verschla mach' ih und ah Schouh,
D'rum brauch' ih nit eierscht nenna,
Daß Hans Sachs ih haß'n tou. —
Körzli, wöi ös Himmelsblötla
Ih durchblätter mit mein Freund,
LCes'n mir vo unsern Städtla
Und vo dera Hauchzet heunt.
Ih sog' glei, dau moin mer nunter,
Dös is a Vörnberger Fest!
Und drum senn mir frisch und munter,
Ah dau unter d' Bauchzetsgäst!
Doch allah, wöi mouß ih schaua,
Und mein Herz'n gibt's an' Stiech!
Ih tou kam mein' Aug'na traua
Wöi ih unser Vörnberg siech!
Nit grod, daß ih d'rüber schendert,
Ober bonah tout's ahn Zurn,
Woi die Stodt si hout verändert:
Gitz is scho a Groußstadt wurn!