16
Wart Gallingftrit — dih fFrdig ih drod —
Su iß — dan wett ih Ddraf.
Der SGallingkerl fahft mir allzeit,
Wenn der des Loicht pußt aus,
Mei Mäißla Bodier Halmi weg, .
Dau werd nir meiher draus!
Hrbih fagt der Mafter z0 der Mad,
‚ „Horch, Lena, lauß der fog'n,
Wenn heunt der Jung dis Lbicht auslösfcht,
So thbou dih nit befloagn.“
„‚NMer forg', fur wois zon Effn geiht,
“Bur Al’n dau derfür,
Daß fcho a n’anders brenna thout,
Und dis fellft vv die Thür.“
‚Und wenn er’8 auslöfcht, hubhlft das gleih,
Nau werd die Sach’ fcho gqiih!“ ;
‚u Worum denn ?"" — „Dis geiht dih nir oh!
Halt’ ner dei Maul röcht fchöf!#
Und richtih, vab’nds effn zam,
A jedes fäßt fih raus, .
Der Jung der pußt des Löicht, und löfchts
Ban Dunner wieder aus.
Mit Brumma nehmt die Mad des Qsicht,
Der Jung benußt dds gleib, .
Und nehmt fi um die Kand’l ob,
Er fißt jo noah derbei.