— 719 —
Die Frau.
Oiz, £ Koh o’mieß dei Bfeifn höit’n?
So häift’ mer’8 a’Jagt, wöift’s hob’n wollt.
. Der Mann.
SS thow Dder’S Siz numaul verböit’n,
Und jog der ner, daß d’ {Hweig’n Jollft.
Die Frau.
No, wenn | mouß, Jo will ı |Hweig'n;
DochH ober denk’n dörf | droh?
Der Mann.
Du frsigit, mei Seil! no Auh’rfeiag'n,
Nennft’ meih’r red’it a Wurt dervoh.
Yo, ober endli, Sig wörd | |Mweig’n, —
Sie traut halt niet, £ bild’ mer’S ei;
Sie läßt ner Siz Ju Seufzer fteig'n,
Sagt {til: Wou wörd die Pfeifn jet?
No, fagt der Moh, du feufz’ ner meih'r!
S$ mad)’ doch no, daß DD’ jHmweig’n moußt.
Die Frau.
or), Sörg! t koh, maß Sott! nit eih'r,
Bis du mir ’38 Maul verbindn thouft.
EEE SE EEE
Der Kalender.
Der Mann.
Mauft’ wider kan Kalender kafft?
Sog’ ner, wenn Kaffft’ denn an?