Ss
fin G510, dis Haut ev freili niet,
Hingeag'n hob’ ih ans:
Zehn Güldn hob’ Li mer derfpoart,
Dis iS Mir ung nix Rlans.“
No, jagt die Frau, 1 winfch der Glück!
ltnd macht des Fenfter af,
Und jchreit noh: Sir, Herr Bräutigam!
So aqenaa S’ doch ner raf!
Day hiunt a Qua in d' Stub’n rei,
it Häicher al8 drei Schuh, —
Der jicht nit wii a Bräutigam,
Der jicht al8s w5öi a Bou.
Die Frau, döi lacht, die Bärb’l Iacht,
Der Ka, der lacht ah mict;
Qiz ober füngt die Bärb'l oh:
Madanı, v8 uußt das Ö’riecd?
S bin siz AinjfazwanzE, und möcht’
Rn alta Jumpfer wer'n, —
Unt zeba Güld'n Eoh mer doch
Ran aräikern Dich benehı'n?
/ Die Glocke.
‘(ine Eheitand3=-Sceue.
Die Burgerfehaft in Zwief Ijtadt,
Dil Ichajfıt a Olvd'n oh;
Sa nächfe'n Sumnta Täut’t aur mict, —
Sie haut an roarlırı Xp’.
Jlı
I
Ur
Wi
A
“
x
VW
Ye