— 95 —
Siz honchn {, Ipielu { örger no,
Ran Aurzicr denfr meih'r droh,
Dak’S Finn an eur asdb'n.
Die Manfı'n hob’ vn der Bruft
Wos ou an Bändla Hänkn,
Dis wenn 1 fiech”, uan thon i An
Des Zeuf huln jgentn;
Und grod die Bäiltn trog'n an’s,
Die Tappet'n, ddi hob’n kanns, —
Düt fenn auer ad fcho alvider.
Korzum, fur lang £ Zeufl bin,
Waß it ka jotta Zeit:
Die Höll raucht au, | hHaz’ avar nick,
€8 git jo fani Qeut’.
E38 frdiert mi wWuhl in die Hüänd,
Allah — mei Woldhulz i$ verbrennt,
Die Kuhn jenn mer 2 theiuter.
Und 008 i6& ou der Zheuring fhuld?
Die Dampfinajchina, Brouder;
Day braucht mer Audl'u, ’s 18 a Sind’, —
Sur Tog viel Hındert Zouder;
Dit hob i ganz allah funft braucht,
Dan Haut die HEN’ ah dampft und g’'raucht, —
iz 83 a Hundsfölt drimna.
€3 humma mandmaul Leut’ z0 mir,
Su Stub’nhocker halt,
Und Mohı'n her ap Afrika,
Diz denen i$ nau z'ialt;
Dil [hreia: Herr, wos joll dis jet?
88 d68 a Höll’? Ofei hHazt er ei!
Dau möcht” ner io derfirötrn!
Mei Wounth, dei lauß’ I immer aus,
Wenn Engaländer imma:
Dii hHob’n mir mit ihı'n Dampf
Mei bibla Kuhn alnımmaz