21 —
Bald Haut er Göld, bald Maudla braucht,
Und doch kan Dank, nix Haut'n taugt;
Der Kerl haut nut a’braert. ir
Und wöl Un meiner Frau hob’ bracht
On End in Stücer zriffn,
Dil Haut mi g’'ihönd't: On den Is jo,
Meinad, fa g'icheiter Bifin!
Qaynß dur dDöl züha Dokter gbih,
Daun thenna Au die 36h’ aftdig,
Mir 3 a Bauer [Biber
3 merF ah aff die Dokter niet, —
Su vet der Zaud devziwijdyn, —
Dil rdihn An von Weit’n fcho,
Und jemn bäis zoom derwifchn.
Der Krdig, ds IS mei gräißtne Freud,
Dan git’8 1wo0S 3’ thou; I hob) mei Schneit
Halt arvd aff die Saldvoat'ı.
Saldvat’n? jagt der Leufl draf, —
Bur Alter, ds IS mwauh'r,
Dau hob’ i } duzedweis derkratfcht,
Sob’ f g'hult mit Haut a Hart,
Und ecppet uit blaup Mufchkatier”,
Na, ah fho Hauchi Offizier’, —
Dis fenn no Reit’n awöfn!
Su An, den hob’ I g'iruc'n g'macht,
eit geger Stahl und Blei;
In Spieler hob’ i Wörft bracht
Und glei ah ’3S Göld derbei;
Der 9 Yant Gfüc han Weibern g'foucht,
In MAnd’rer, der Haut Hichtt g'jloucht. —
Mei jemm Döt allt awöfı.
Dau hob’ 1 feho ihr” Handjchrijt g'hat;
Und is doi Zeit verflogfn,
Su bin i hunma uud hob’ | g'hult, —
Dis haut avar Kamn'n verdroffn: