217 —
X vicht” mt anand) den Wafjer d13
Sur wWöl's 1hout wider Kmmun,
Zu ham £ ah und eiher nick,
SS ho aer’8 feft vilcg mm,
SS hoc aut gwieß 30 dera nel?
3 möißt’ a dayumer Zeufl jei,
Döl 195 ul jo mördöirn.
X wer’ g'lchwink Tafır, wer’ del Frau
dr in die HL rei bringe,
Mir Tenfl fönnt'n alt zanım
Nit dük zwa Weiber zwinga;
Dau genget‘ qoar des Feuer aus,
Dir Maußet’n die Berdanumt'n uaus,
WRiG nehnet mer ban Kroalıt.
Diz humunt dei Frau 30 mir ind’ HÖWN’:
& oh 1° icho uit wecktreib’n.
Milah, da t P uo Dub fol,
Dös Can’ ı vader Dfeih'n,
X wollt’, du HAift" mer gunr Nix g'lagl,
X förcht” mi Siz jo Zug a Nacht
Jlır af düt andra Schwart'n.
Die Cholera-Manfchetten.
(Mbacfkärzt,}
(Es git 5iz Leul’, ddi danern au,
cm11’8 DE in Bauch Ihout zokckn
Hud yamnp It drin a bifie yum
Und hob'n | Wog udritehn, —
Stel bilde fi {u a Sinp'l ei,
Dös Knut die Cholera fcho fei,
Sr möcht vur Yaralt vberaweit’ ht.