134
Die zwei Handwerksburkche.
Mir is aff meiner Wanderfchaft
Mh allerhand bafioi'rt,
Do pfijfn, g'iunge, Fart’It, g’'lacht
Und Wendla Karefjöi'rt,
$ do mer af’ Göld nix g’macht,
Wenn’S gquar I8 g'wWöfn, — gouta Nacht!
You bo I wider a’'ärbet.
Maul aff aner fott’n Kaf’,
Dau ho 1 fecht'n möiß’n;
Sn Ohfong i8 dis Ding a O’jpaß,
Es dörf au nit verdröißn:
Der Bauer wörft Ai’n naus on Haus,
Der heßt An mit’n Hundaa uans, —
Dis g'’häi’'rt mit z0n Handıvert.
Srod geih’ i durch a fächfifh Durf, —
3 {8 g’'wöft erbärmli Daß, —
Daun Hunt mex Aner qr0d in Wurf,
S$ og’: Won naus die af’?
Er fagt: SF geih’ aff Hamburg nei,
Dau foll wWo0S 30 verddina fel. —
Vier genana mitanander.
5 lich, dis is a Ziuumernwh,
M Kerl wii na Bär,
Der Ituk geiht bi8 afj d’ erjchn 03,
2 Feel, zwöi Centner fchwer,
Und nu a eifres Win huaj,
DS i8$ jo doch, meinnd! ia G'jpakß, ---
Cr trödt als wöi an SI