Der Herr dau sagt, ja löiba Fra
Warum denn nit, röcht gern,
Heunt kummt der neu' Herr Pfarrer droh,
Der Dokter Morg'nstern.
mnmt heum
Der Neu! no ja, dös is der röcht,
Der haut es grod no g'föhlt—
Daß der döi gouta Stell' haut kröigt,
Is währli schod' um's Göld.
Mei Lebta bringt ka Mensch mih meih'r
Zo den in d' Köring nei,
Dau geih' i löiber wider hamm,
Dös werd' on best'n sei.
ontt
itf,
Nau lös' i mei alt's Priedibouch,
Statt's ih zo den geih' nei,
Der koh jo nix, und wos er koh,
Dös thout ka Mensch versteih.
Mein Morg'nstern, den freut dös nit.
Dös koh mer'n sög'n oh,
Allah, er merkt, ba dera Frau,
Daß er nix ändern koh.
D'rum lacht er und sagt, löiba Frau,
Mir Zwöi, mir pass'n z'samm,
Wenn ih nit heunt grod nei geih möißt,
J genget ah glei hamm.
—
—
— ⸗
5
—