—
Wöi's geiht überol in Löb'n,
Su geiht's dau halt ah,
Mancher, der verdöinet's besser,
Und mouß klopf'n Stah.
Dau is öb'n 's Schicksoal Richter,
Konst nix ändern, Moh,
Wos der göb'n thout, moußt nehma,
Langt's ah nöb'n droh.
Wennst ah no su arg thoust schimpf'n,
Nutz'n thout's der nix,—
Dörfst ner immer z'fried'n bleib'n,
Kröigst d' nit nu meih'r Wix.
Aufforderung zur Schmückung der Häuser
in St. Zohaunis während der Kirchweih.
(1893.)
Grübel spricht:
Zo meiner Zeit, jo dauzumoal,
Dau haut's kan Reichstog geb'n,
Mer haut ka Woahl g'hat und ka Quoal,
Woar frauh ner um sei Löb'n.
Diz is dös anderst, wöi i siech,
Diz is ka Mensch meih'r z'fröid'n;
Der Brouder traut sein Brouder nit,
Und Kaner traut in Fröid'n.