22— 
Dau wer'n An die Wünsch' su klah, 
Mer merkt's, mer näith's halt niet, 
Beiht's ner der Frau, in Kindern gout. 
Is mer scho z'fröid'n miet. 
Ih selber hob' fast alli Wünsch' 
Begrob'n und vergess'n, 
Es g'lust mi nit amoul wöi sunst 
Meih'r nauch an b'sundern Ess'n. 
J möcht' aff dera Wölt ner Ans. 
Dös wörd g'wieß z'viel nit sei, 
Aröchta schöina Stub'n allans, 
Wou sunst dörft Nemmeds nei. 
Dau setzet i mi Oab'nds nei, 
Wenn i von G'schäft kumm hamm, 
Und machet, wenn i sunst nix thäit', 
Halt su mei Verschla z'samm. 
Su, wöi daß öiza is di Woar', 
Geiht's mit'n dicht'n stat, 
Bald greint es Madla, bald der Bou, 
Bald schönd' die Frau die Mad. 
Dau soll der Teuf'l dicht'n nau, 
Wenn's su an Lärma git, 
Koh sei, daß ban an Andern kleckt, 
Ba mir, dau kleckt's halt nit.