90 
aAcht?“ 
denkt, 
trauß, 
Mir koh sei Maning röcht jo sei— 
Doch ober geiht mer dös nit ei, 
Daß su viel Leut' mit siebezk Jauh'r 
In Kupf no hob'n vuller Hau'r. 
Und senn der fei ka dummi nit, 
Baleib, dauvoh is goar ka Ried. 
Und senn su fleißi, als wöi der, 
Wou hob'n döi ihr Hau'r wuhl her? 
Sie hob'n ka Parrick'n af, 
Aff su a Hau'r, dau pfeif' i draf, 
Sie brauch'n kana, hob'n s' jo 
Ihr g'wachs'ns Häi'rla immer no. 
D'rum koh i dös begreif'n niet 
Und halt' dös für a tappet's G'ried. 
Wenn Aner mant, er wär' röcht g'scheit. 
Wall ihn halt grod sei Platt'n freut. 
Es git scho röcht arg g'scheiti Herr'n 
Döi Platt'n hob'n, i glab's gern. 
Doch hob'n döi ka su a G'waf, 
Und schöib'n's aff die Aerbet naf 
Und doch koh's sei, es kummt dervoh. 
Daß der su fleißi woar, der Moh. 
Jo, i g'steih's ei, i glab's sugoar, 
Ner, — wou er halt su fleißi woar. 
— 
— 
— — 
— 
—