— 226 —
Dau thout's halt doch nir anderschts sei
Als lauter blinder Plunder!
„Ban Offizier und Eidlmoh“,
Sagt er, „dau gäiht der Mensch erscht oh,
Die andern senn blaus Aff'n!“ —
Er selber hölt si für an' Gott;
In Himm'l drob'n senn s' nit su flott,
Trotz aller pfiffin Pfaff'n
Oeitz haut su si ahmoal ah g'föigt,
Wöi's Regiment Rekrut'n kröigt,
Dau woar a Bauer drunter
Der Kerl woar doch su verwög'n,
Haut grod su wöi der Leutnant g'sög'n
Und ah nit minder munter!
—8
a.
an
hir
Mär
Wen
Döi Aenlichkeit woar su enorm,
Häitt' der a Ceutnantsuniform
Wer kennat nit vonananda,
Wer vo döi Swah der Groaf thout sei;
Drum haßt der die Rekrut'n glei:
„A frecha, bunta Bandal“—
Me
—X
Ba
R
Ne
Der
IJr:
Amoahl ba an' Spazöierritt
Dau reit' der Groaf hint' nauch in Schritt
Und fraugt sein' Dopp'lgänger:
„Haut nit als Döinstmad oder wos
Ihr Mutter döint in unsern Schloß
Ba mein' Papa scho länger?“ —
Hei
Do
De
kr
Do
Un
Ve
Mei Mutter!“ sagt der draf af's Schönst,
„Woar nie ba ihrn Papa in Döeinst“,
Oeitz macht sei Gaul an' Rutscher;
Nau sagt er: „Doch woar mei' Papa
Ba ihra gnädin Fra Mama
Vur Jauhern dort als Kutscher!“ —