4 
Nr. I1. 
Der flaschnersg'sell. 
A Slaschner haut an' G'sell'n höi, 
Der häit' wul saber g'läith, 
Wär' fleißi — pünkli spöth und fröih 
Allah, wöi's halt su gäith, 
Haut ihn der Master Urbet bracht, 
Wöi er ah flaucht und schend': 
Der G'sell hout s' gwieß verkäihert g'macht, 
Wenn er in Rück'n wend'. 
Der Master red' wul oft dervoh; 
„Den jog' ih seina Wög, 
Denn stäih ih hint a vorn nit droh, 
Verschneid' der mir ös Blöch!“ — 
Doch b'haltet er den Kerl gern; 
Wos fangt mer oh ner glei', 
Daß ah sei Üürbet recht tout wern, 
Wenn er stäith nit derbei? — 
Tog's draf sicht er draus ba Schweinau 
An' Moh in seina Nauth, 
Der vur an' Haus a graußa Sau 
Bo die zwa Nouhern haut, 
Und will s' dou zöig'n nei ins Tur; 
Allah, ba jed'n Ruck 
SZöigt si döi jedesmoal retur, 
Rutsch imma weiter ?'ruck.