Full text: Gout g'launt! (Bd. 2)

184 
NAr. 70. 
Der karfreitagsfisch. 
Ih kenn' höi an' Architekt'n, 
Der haut Dorscht oft nemma schöi 
Und der SchorlaMorla schmeckt'n 
G'rod recht gout ban Wunder höi; 
Immer haut er Schorla trunk'n, 
Doch erscht körzli kummt er prellt, 
Haut der Kellneri glei g'wunk'n 
Und a „kalta Ent'n“ b''tellt. 
Déi will er sein Freund'na spend'n 
Doch er selber kröigt nit satt, 
Bis er vo der kalt'n Ent'n 
Haut an mordstrumm Aff'n g'hatt. 
Wöi's su dumm in Rupf tout prick'lIn 
VNehmt er Abschied dort on Tiesch, 
Doch 3'vur läßt er si eihwick'ln 
Nu von Würt an roha Fiesch. 
Wenn die Urcchitekt'n zech'n, 
Kröig'n s' manchmoal doch ah an Brand, 
Tout mer nau sei Frau bestech'n, 
Nehmt ihr Zurn nit überhand. 
Und den Fiesch werd's erscht ohlach'n, 
CLiegt in echt'n Schmalz er drin, 
Denn tout mer derham an bach'n, 
Nehmt mer g'wiß ka Margarin!
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.