70
No biz, dau is die Kreid'n jo.
„Herr, i koh nix derfür.“
Dau schreib' i dös Recept awal
Her on die Stubathür;
—D Schoulhaus hie,
Und su laßt's schreib'n af.
„O ja! dös koh der Schoulg'sell thou,
Der koh jo schreib'n brav.“
Kam is der Docter fort a Wal
So geiht der Jammer oh.
Dig wörd die Frau erbärmli kronk,
Und Kans, der schreib'n koh!
Diz hebt der Bauer iun der Angst
Die Thür von Ang'ln aus
Und rumpelt aff an Karr'n mit
Vür's Apotheikers Haus
J
G'schwink, Herr, dau geih' er raus a weng,
Dau hob' i a Recept;
Es g'häiert für mei kranka Frau, —
S'ist d' Fraug, ob s' meih'r lebt.
„Wos soll's denn nau dort auß'n thou?
Dau trackt's ner rei zo mir.“
Ja, Herr, wenn's gieng' es geiht jo niet,
s 1s goar a graußa Thür.
„J was jo goar nit, wos ihr wollt!
J koh's jo nit verstöih!“
No, daß i a Recept dau hob'
Und daß er raus soll gbih.
Doch, wenn er mant, daß's drin mouß sei,
So lauß er'n G'sell'n her;
Denn i allah bring's nit dau rei,
Dbi Thür, döi is goar schwer.
Wos will der Apotheiler heu?
Er mouß halt naus mith gbih
Dau sicht er aff der Stubathür
Des ganz Recept dort stdih.